حال ما در غـم عـظمای تو دیدن دارد            در غـمِ تشنگی‌ات اشک چکـیدن دارد

تو بخوان باز بخوان باز که از لب‌هایت            صوت قرآن به روی نیزه شنیدن دارد

چقـدر بـوی غم و مـوی پریـشان آورد            از سر نیـزه نـسـیـمی که وزیـدن دارد

خـیزران بر لب تو می‌زند آتش بر دل            مـی‌کـشـم آه کـه ایـن آه کـشـیـدن دارد

گاه گاه از دل آشـفـتـۀ خـود می‌پـرسـم            غنچه‌ای خشک که پرپر شده، چیدن دارد؟

عـیـد قـربان شـده و نـوبت تو شـد امـا            خنجـر این بار چرا قصد بریدن دارد؟

کـاروان تـو کـجـا و مـن خـسـتـه، امـا            دل من هم به خـدا شـوق رسیـدن دارد